Berichten over natuur

Qua statistieken lijkt Nederland een gelukkig land, maar onder de oppervlakte blijkt de druk van het leven voor velen te groot. Voor die mensen is er om ons heen een belangrijke welzijnsbooster: de natuur. Toch is de trend dat steeds meer stukken natuur op slot gaan: de mens is immers de vijand van de kwetsbare natuur? Daarom een pleidooi voor mens-inclusieve natuurbescherming.

Op dit moment liggen vlees en zuivel niet voor een eerlijke prijs in de Nederlandse supermarkt. Het is een voorbeeld van een economisch systeem dat uit balans is en de kosten voor het milieu afwentelt op de volgende generatie. Mijn generatie. Om dit te corrigeren is veel meer nodig dan een vleestaks. 

Vorige maand werd een lang verwacht VN-akkoord over biodiversiteit gesloten. Doelstelling is dat in 2030 zeker 30 procent van land en water op aarde beschermd gebied moet zijn. Al snel wordt er geschreven over kansen. Als we goed investeren, kan biodiversiteit wereldwijd tot 250 miljard dollar aan jaarlijks bruto binnenlands product en 350 miljard dollar ‘ecosysteemdiensten’ opleveren. Maar wat is er eigenlijk nodig voor biodiversiteitsherstel?

“Hermen, ik ga staken!” Ik schoot in de lach toen Gerrit ’s morgens vroeg belde. Dat heb je met koeienboeren die er ’s ochtends vroeg al een halve dag op hebben. We spraken elkaar geregeld. Hij is een echte voorloper in de omslag naar kringloopboeren en altijd positief. Als er één is die er alles aan doet om zijn stikstofuitstoot te verlagen is het Gerrit wel.

Vorige week pleitte D66-leider Rob Jetten voor een mondiaal natuurakkoord. Hij zou graag zien dat Europa de leiding neemt om volgend jaar op de internationale natuurtop in Peking een akkoord voor biodiversiteit op te stellen, in navolging van het Parijsakkoord uit 2015. In Trouw beargumenteerde hij waarom: “We genieten allemaal van natuurdocumentaires en we willen allemaal nog een keer een safari maken. Kan dat nog als er op Borneo alleen nog palmolievelden zijn, en dus geen orang-oetans meer?” Au. Ik hoop van harte dat niet de safari’s, maar de orang-oetans zelf het doel zijn van het op te stellen mondiale natuurakkoord. Want meer natuurbehoud is absoluut nodig, maar het helpt niet als we daardoor meer gaan vliegen.