Nu is de oproep tot een mondiaal verdrag zeer lovenswaardig. Punt is alleen dat we allang zo’n verdrag hebben. In 1992, ruim 25 jaar geleden, hebben in Rio de Janeiro 193 landen een overeenkomst getekend dat heeft geleid tot het Biodiversiteitsverdrag. Daarin stonden drie doelen centraal: 1. Het verlies aan biodiversiteit moet uiterlijk in 2020 stoppen. 2. De Natura 2000 moet versterkt worden met betere bescherming van natuur in de Europese Unie. 3. Er moet compensatie komen van verlies van biodiversiteit, bijvoorbeeld door het ontwikkelen van nieuwe natuur. Ook Nederland heeft hier zijn handtekening onder gezet, al zijn de doelen ervan nog niet gehaald. De Europese biodiversiteit wordt nog steeds bedreigd door de intensivering van land- en bosbouw en het intensieve gebruik van chemische pesticiden en meststoffen. Voordat we een nieuw akkoord gaan opstellen, lijkt het me goed alle energie te stoppen in de uitvoering van het Biodiversiteitsverdrag dat er al ligt.

In Nederland is daar eind vorig jaar een mooi routeplan voor gepresenteerd: het Deltaplan Biodiversiteitsherstel. Hierin staan praktische adviezen voor een meer natuurinclusieve landbouw, een landbouw die economisch en ecologisch volhoudbaar is en versterking van de kwaliteit van het nationaal netwerk van natuurgebieden. Wat nu nodig is, is betere samenwerking tussen alle betrokken partijen en meer waardering voor biodiversiteit, zodat het verlies kan worden omgebogen naar herstel van biodiversiteit. Iedereen kan hieraan bijdragen: grondgebruikers, natuurbeheerders, boeren, overheden en particulieren. Kijk, als alle fractievoorzitters zich nu hier samen hard voor gaan maken, bereiken we meer dan dat één partij een goede sier wil maken met een akkoord dat er al is.

Martine Vonk is milieukundige en lid van het Curatorium van het WI van de ChristenUnie.