Berichten over klimaatbeleid

Je ziet het steeds vaker voorbijkomen in de media: het gevaar van de ‘woke-beweging’. Een sprekend voorbeeld is de column van Eunice Boer van vorige week. Het is iets wat ook veel christenen bezighoudt en waar ze echt bezorgd over zijn. Maar is dat eigenlijk wel nodig?

Politici worden geacht wijs te zijn, omdat ze zijn gekozen om ontelbare onoverzichtelijke keuzes te maken. Daarvoor moeten ze onderscheiden welke waarden en prioriteiten ertoe doen. Én onbedoelde neveneffecten van hun keuzes voorkomen. Vooral bij dat laatste schiet menselijke wijsheid vaak tekort en kunnen we leren van de christelijke dwaasheid van Sint Franciscus: een dwaasheid van onverwachte ontmoetingen.

Vorige week betoogde Michiel Plooij dat John Rawls een inspiratie kan zijn voor de klimaatpolitiek van de ChristenUnie. En hoewel het nuttig kan zijn om eens buiten de christelijk-sociale canon te kijken, is het niet raadzaam om Rawls’ gedachtenexperiment te gebruiken. De klimaatpolitiek van de ChristenUnie zou zich moeten baseren op een steviger fundament.

Een bekend gedachtenexperiment van de filosoof John Rawls heet ‘de sluier van onwetendheid’. Kort gezegd stelt hij de vraag: als je van tevoren niet weet waar je in de maatschappij geplaatst zou worden, hoe zou je die dan inrichten? Binnen christelijk-sociale kringen is Rawls misschien niet de meest aangehaalde filosoof. Toch kunnen we van zijn gedachtenexperiment wel iets leren. Die les zou ook gevolgen moeten hebben voor onze visie op het klimaatbeleid.