Kabinet Rutte III is zijn laatste jaar in gegaan en langzaamaan maken de partijen zich weer gereed voor een nieuwe verkiezingscampagne. Voor de ChristenUnie een spannende periode. De partij moet terug naar de kiezer, verantwoording afleggen over haar regeringsdeelname en opnieuw vertrouwen vragen. In deze periode zijn soms mooie resultaten geboekt, maar ook pijnlijke maatregelen genomen. Er zijn compromissen gesloten die heel moeilijk vielen in de samenleving en die ook binnen de partij leidden tot grote controverse. Heeft de ChristenUnie goed gehandeld? Hoe zou het beter kunnen? En zijn straks compromissen mogelijk met een partij als Forum voor Democratie? We reflecteren hierop met politiek- theoreticus dr. Patrick Overeem die onderzoek doet naar de ‘ethiek van het compromis’.

Ik zit in een diner, ergens is North-Carolina (VS), te ontbijten met een paar collega’s. Ineens kijken we elkaar aan, we horen hetzelfde: ‘Hoor de eng’len zingen d’ eer, van de nieuwgeboren Heer’ klinkt in het Nederlands uit de boxen van dit plaatselijke ontbijtrestaurantje. Nee, geen christelijk restaurant, gewoon een regulier. O ja, dat is ook zo, we zijn in Amerika. Hier zijn dat soort dingen normaal. Net zoals het hier gewoon is dat je in ‘seculiere’ winkels Bijbelteksten kunt kopen voor aan de muur. Of schriften met religieuze teksten, waarvoor je in Nederland alleen bij de evangelische boekhandel terecht kunt. Wie een tijdje in de biblebelt van Amerika doorbrengt, wat ik deed om voor de EO het tv-programma God, Jesus, Trump te maken, kan er niet omheen: God is hier veel nadrukkelijker aanwezig dan in Nederland.

Er was nogal een rel rond de tweet van Thierry Baudet de afgelopen dagen. In het hoofdredactioneel commentaar van deze krant werd hem ‘onverdunde messiaanse zelfoverschatting’ verweten. Het is terecht als eigentijdse valse profeten ontmaskerd worden. Dat maakt de behoefte aan profetie in de politiek echter niet minder.

Ze zitten overal. Een vijfde colonne van onderkruipers die stiekem onze samenleving naar de Filistijnen helpt. In spiegelende kantoortorens bedenken ze hun duistere plannen. Ze willen de wereld naar hun hand zetten, zo staat in hun geheime protocol. Iedereen is tegen ze en ze krijgen van alles de schuld. Van de afbraak van de verzorgingsstaat en het lerarentekort tot het verdwenen ‘touwtje uit de brievenbus’. We noemen ze ‘neoliberalen’. Met marktwerking vermorzelen ze de sociale structuren. Voor de mens achter de cijfers is geen aandacht meer.

De wereld wordt momenteel geconfronteerd met een ongekend aantal mensen die op de vlucht zijn voor oorlog of geweld. De VN spreekt van een historisch record: 72 miljoen mensen. Het lijkt er niet op dat de stroom vluchtelingen in de nabije toekomst zal afnemen. Wij, in het relatief stabiele westen, ondervinden hier nadrukkelijk de gevolgen van: grote stromen asielzoekers, maatschappelijke discussies over aantallen vluchtelingen en politieke compromissen over de wijze van opvang. Dat er een uitdaging ligt rondom de vraag ‘hoe gaan we op een goede manier om met vluchtelingen’ is wel duidelijk. In dit artikel wil ik de onderliggende aannames rondom vluchtelingenbeleid nader bezien. Dat doe ik vanuit twee perspectieven: de beroemde ‘piramide van Maslow’ en de ‘aspectenleer’ van de christelijke filosoof Dooyeweerd.

'We moeten ons niet laten meeslepen in ‘een wereldbeeld van strijd’. Dat is levensgevaarlijk.' Deze hartekreet werd door het Nederlands Dagblad op 3 juni overgenomen. Maar in zijn strijd voor de rechtsstaat verliest Stefan Paas zich in eenzijdigheid, betoogt WI-directeur Wouter Beekers. 'Daarmee voedt hij het conflict waar hij zelf niet aan wil.'

We moeten het even hebben over het ‘moreel kompas’. De afgelopen weken beriepen de nodige politici zich op het hunne nadat ze in het nauw waren geraakt over hun (declaratie)gedrag. De afgekloven beeldspraak vergeven we ze maar even.

Ruim een maand geleden sprak dr. Martine Vonk haar inspirerende Groenlezing uit. Op verzoek van het WI gaven de wetenschappelijk bureaus van VVD en GroenLinks een reactie vanuit hun partijvisies. De Teldersstichting (VVD) uit twijfel aan een verduurzaming vanuit de radix. Bureau de Helling (GroenLinks) verwijt Vonk over het hoofd te zien dat politiek het domein is van botsende waarden, waardoor haar voorstellen politiek gezien onuitvoerbaar zijn. Het laatste woord is aan Martine Vonk zelf: 'De kunst is om te zoeken naar grond voor gedeelde waarden.'

Afgelopen donderdag inspireerde Martine Vonk ons met haar boeiende lezing 'Duurzaam radicaliseren, over een duurzaamheid vanuit de radix - het hart, de kern. Vonk schreef haar lezing met het oog op de christelijk-sociale politiek van de ChristenUnie. Maar hoe kijken de WI's van andere partijen eigenlijk naar haar lezing? Hieronder een reactie vanuit de Teldersstichting, het WI van de VVD: 'Bij het liberale gedachtegoed past twijfel aan de radix.'