Er is een hoopvol en verbindend verhaal te vertellen over migratiebeleid. WI-onderzoeker Laurens Wijmenga ging met ngo's en hulpverleners in gesprek over de oorzaken van migratie, en ontwaarde, naast dilemma's, ook hoopvolle inzichten. In zijn nieuwste essay dringt hij aan op een rechtvaardige orde, gebouwd op een evenwichtig Europees migratiebeleid, een structurele aanpak van armoede en conflicten, realisme en een langetermijnvisie. 

Beleid op arbeidsmigratie werkt pas echt als we zowel christelijke idealen als een pragmatische aanpak nastreven. Dat is wat Laurens Wijmenga bepleit in zijn nieuwe essay 'Een goed verhaal over arbeidsmigratie'.

Tim is boos op zijn moeder, omdat ze niet gescheiden is van zijn gewelddadige vader. Door een breuk met vader had moeder hem kunnen beschermen tegen diens grillen. ‘Dit gaat te ver, hier haal ik je vandaan’. Maar zo ging het niet. Tims grote vraag is: ‘Mama, waarom had je de ballen niet?’

Ze hadden niet mijn kleur. Honderd paar ogen staarden mij aan. Honderd gezichten met één dezelfde kleur. Met neergeslagen ogen ging ik achterin zitten. Niemand die lachte of een hand gaf. Wie zouden ze denken dat ik ben? Een informant van de overheid of een blanke terrorist? Ik glimlachte maar eens vriendelijk.

De mensenonterende situatie in Moria en de reactie hierop van het kabinet heeft geleid tot veel kritiek op de ChristenUnie-fractie. Zowel van binnen als buiten de partij dezelfde kwalificaties: onbarmhartig, ontoereikend en onchristelijk. Niet alleen het team van Gert-Jan, maar wij als ledenpartij moeten ons dit aantrekken.

Soms schaam ik me ervoor om Nederlander te zijn. Waar in Griekenland kinderen zonder ouders, onderdak en uitzicht op een toekomst hutje en mutje in schamele tentjes verblijven, discussiëren de Nederlanders over het binnenhouden van ouderen en kwetsbaren zodat onze jongeren niet te veel onder de coronamaatregelen hoeven te lijden.