Onlangs was ik bij de indrukwekkende theatervoorstelling “Hoe ik een talent voor het leven kreeg”. Gebaseerd op het boek van Rodaan al Ghalidi over zijn verblijf van negen (!) jaar in een asielzoekerscentrum.

Wat me keihard raakte is het besef dat het licht in de ogen dooft als mensen niet in staat zijn om iets bij te dragen. Onze Schepper heeft mensen bedoeld om te zorgen, te ploegen, te woekeren en te creëren. Al Ghalidi schrijft: “ Op een station of bij een bushalte met een paar mensen zal je je binnen een kwartiertje al onrustig voelen en om je heen kijken naar die mensen, die ook onrustig om zich heen kijken of naar hun horloge kijken. Die situatie, maar dan met een paar honderd mensen en jarenlang. Niet wachtend op een bus of trein, maar om je leven te beginnen.”

Onlangs is er in Ede besloten om in het buurtschap Deelen met  slechts 25 inwoners een tijdelijke opvanglocatie te realiseren voor 200 asielzoekers én daarnaast nog 400 arbeidsmigranten. En alhoewel we als fractie blij zijn met de bereidheid om asielzoekers op te vangen geeft het ook veel vragen. Streekbussen zijn er nauwelijks, geen Blokker, Hema of Albert Heijn om de hoek. Een gebouw op afstand van de samenleving.  Maar ja, er lijkt geen alternatief voorhanden.

Onze fractie droomt van opvanglocaties waar mensen snel als vrijwilliger aan de slag kunnen. Waar kinderen naar school kunnen en je overal om je heen op straat Nederlands hoort spreken. Waar je talenten niet in de ijskast gaan.  Ik hoorde eens de uitspraak; ‘het is beter dat mensen toegerust teruggaan, dan dat het licht is gedoofd omdat ze alle hoop zijn verloren’. Als een asielzoeker statushouder wordt en vervolgens buurvrouw of man dan moet het inburgeren niet pas dan beginnen.

Terug naar de voorstelling. Als de muziek start wordt er gedanst en gezongen, zie je veerkracht en levenslust ontwaken en wordt er gelachen. Bij de uitgang van het theater kreeg ik het ChristenUnie-blauwe tasje met daarop de tekst ‘Hoe ik een talent voor het leven kreeg’. Ik ga de tas gebruiken om mij er aan te herinneren dat recht doen betekent dat we mensen met talenten niet te lang moeten laten wachten. Zeker niet nu de vluchtelingenstroom uit Oekraïne aanzwelt.

Annemiek Stam is fractievolger en kandidaat-raadslid voor de ChristenUnie Ede en Docent Sociologie aan de Christelijke Hogeschool Ede.

Elke maandagmiddag verschijnt op deze plek een nieuwe column.Tot aan de gemeenteraadsverkiezingen gaan de columns over onderwerpen uit de gemeentepolitiek. Met deze columns faciliteert het Wetenschappelijk Instituut het partijdebat. De columns zijn op persoonlijke titel.