Aan het einde van de zomer verscheen de ‘aanzet voor een opzet tot een regeerakkoord’. Hoewel de titel anders deed vermoeden wordt in het document stevige taal gebruikt.

Volgens de opstellers, VVD en D66, moeten we “de meest innovatieve, duurzame en concurrerende economie in 2030 worden”. “We willen het allerbeste onderwijs van de wereld”. “Een krijgsmacht die bij de wereldtop hoort”. Onze ondernemers moeten het liefst nog beter ondernemen dan die wereldtop.

Maar  los van het risico dat je met deze grote woorden snel je eigen teleurstelling kan organiseren, kunnen ze ook leiden tot polarisatie. Toegegeven: groots taalgebruik levert politici krantenkoppen op. Om in de spotlight te blijven, moet je steeds iets sensationeels zeggen.

En als het gaat om goed onderwijs -en ondernemerschap is dat wellicht niet zo erg. Want wie kan daar tegen zijn? Maar ook over onderwerpen waarover we wél verschillend denken lijken politici steeds harder te schreeuwen. Terwijl nuance nodig is om bruggen te bouwen, juist in deze al 250-dagen durende formatie. Op onderwerpen zoals klimaatbeleid, stikstof en migratie moeten we zoeken naar nuance en bescheidenheid.

Daar is bij uitstek een rol voor de ChristenUnie weggelegd. De term ‘maakbaarheidsdenken’ – en dan vooral de afkeer daartegen – is immers niet weg te denken uit het partij-jargon. Gert-Jan Segers plaatste daar in de Volkskrant de term ‘bescheidenheid’ tegenover: “we doen ons best, op hoop van zegen”. We moeten niet de suggestie wekken “een hemel op aarde te vestigen”. Dat is bij uitstek vergrijzing. 

Ik vermoed dat deze kabinetsformatie bij menigeen grijze haren heeft veroorzaakt. Maar grijze haren en grijze taal zijn ook tekenen van wijsheid. Ik hoop dat de tekst van een toekomstig regeerakkoord niet zwart of wit, maar grijs kleurt.

Lydia Broekhuis-Reinders is Fellow van het WI en werkt als beleidsmedewerker bij de Tweede-Kamerfractie van de ChristenUnie. Sinds ze drie jaar geleden actief werd bij de partij stemt haar hele familie ChristenUnie.

Elke maandagmiddag verschijnt op deze plek een nieuwe column van een van onze columnisten. Na de zomer staan deze columns in het teken van de formatiebesprekingen. Eerder verschenen de columns Welke prijs voor coalitiedeelname van Wouter Jan de Graaf en Doe recht aan de wegwermens van Klariska ten Napel. Met deze columns faciliteert het Wetenschappelijk Instituut het partijdebat. De columns zijn op persoonlijke titel.