Eén jaar later is er enorm veel gebeurd. De ChristenUnie haalde niet de gehoopte 7 zetels. Rutte nam een loopje met de waarheid waarna een coalitie met Rutte door Segers werd uitgesloten. En toen toch weer niet. Inmiddels onderhandelt de ChristenUnie weer mee over coalitiedeelname.

Het mantra lijkt intussen geworden: “Aan ons mag het niet liggen”. Met “het” worden dan nieuwe verkiezingen bedoeld. Om die te voorkomen is de ChristenUnie bereid om –ondanks alles– toch regeringsverantwoordelijkheid te nemen. Maar we vergeten dat “het” sowieso niet aan ons ligt. Want waren wij degenen die logen? Waren wij degenen die andere partijen uitsloten? Waren wij degenen die coûte que coûte vasthielden aan een andere partij?

Bij de presentatie van Rutte III zei Gert-Jan Segers dat dit “misschien wel de laatste kans is voor het politieke midden”. Nu is het “misschien wel de aller-allerlaatste kans.” Aan de ene kant is het plichtsbesef en de focus op het landsbelang positief en kenmerkend voor de CU. Aan de andere kant moeten we onszelf niet belangrijker achten dan we zijn. Wij bepalen met vijf zetels niet het lot van het politieke midden.

Bovendien zouden we door dit overmatige plichtsbesef zomaar vergeten dat regeringsverantwoordelijkheid uiteindelijk een doel dient! Zoals Segers vorig jaar terecht opmerkte: we doen mee aan een coalitie om onze idealen te realiseren. Niet om –bijvoorbeeld– nieuwe Moria-deals te faciliteren. De ChristenUnie zal nooit een revolutie ontketenen, maar wij zijn ook geen bestuurderspartij zoals het CDA. Of we nu in de coalitie of oppositie belanden, op één staan onze idealen; niet het dragen van regeringsverantwoordelijk.

Sinds het partijcongres van 21 november 2020 is er veel gebeurd. Toch moeten we vasthouden aan de koers die toen is ingezet. Waar let ik dus op bij een nieuw regeerakkoord? Of de prijs voor onze coalitiedeelname daadwerkelijk omhoog is gegaan. Of er echt wordt gezorgd voor de schepping. Of de woningnood daadkrachtig wordt aangepakt en we daadwerkelijk een humaner vluchtelingenbeleid krijgen. Alleen dan moeten we verantwoordelijkheid dragen!

Wouter Jan de Graaf is Bestuurslid Internationaal voor PerspectieF en altijd in voor een bourgondische borrel.

Elke maandagmiddag verschijnt op deze plek een nieuwe column van een van onze columnisten. Na de zomer staan deze columns in het teken van de formatiebesprekingen. Eerder verschenen de columns Doe recht aan de wegwermens van Klariska ten Napel en Een recept voor herstel van vertrouwen van Jeroen Troost. Met deze columns faciliteert het Wetenschappelijk Instituut het partijdebat. De columns zijn op persoonlijke titel.