Momenteel focust het Nederlandse klimaatbeleid zich niet op de eindstreep van de koers. De vertaalslag van het klimaatakkoord in Parijs is jaren geleden gemaakt en dat maakt dat we ons nu blind staren op een C02-neutraal 2050. Een stip op de verre horizon die ons de indruk geeft dat we nog 29 jaar te tijd hebben om klimaatverandering tegen te gaan. Dat we gelijkmatig fossiele brandstoffen kunnen afbouwen of nog een eindsprintje kunnen trekken met kernenergie. Planmatig gezien heel logisch. Helaas laat het moment waarop de aarde twee graden opwarmt, zich niet vast pinnen op één jaartal in de toekomst.

We hebben namelijk maar een ‘x’ budget  C02 dat we nog kunnen uitstoten voordat de aarde twee graden is opgewarmd. Hoe langer we fossiele brandstoffen gebruiken in plaats van groene energie, hoe eerder we door dat budget heen zijn. Omdat we wereldwijd nog steeds veel meer uitstoten dan ons budget, is dat moment nu al naar 2047 geschoven. Drie jaar eerder dus!

Voor het welzijn van de hele schepping, in het bijzonder de volgende generaties en mensen in ontwikkelingslanden, is een ander klimaatbeleid nodig. Geen beleid waarbij we 29 jaar lang in eenzelfde tempo doorkachelen, maar een waarbij het tempo wordt aangepast naarmate de noodzaak daartoe toeneemt. En als we de ‘tipping points’ uit het IPCC rapport serieus nemen, is het nu tijd voor een flitsende demarrage.

Steek daarom energie in een snelle formatie en een beter klimaatbeleid. Natuurlijk moeten mensen de tijd en de middelen hebben om van het aardgas af te gaan, maar schakel in alle relevante sectoren bij naar een hoger tempo. Maak korte afstandsvluchten in Europa onaantrekkelijk. Zet in op zon- en windenergie. Onderzoek in Europees verband moderne vormen van kernenergie voor het post-windturbine tijdperk. Alleen als we nù versnellen, kunnen we de volgende generaties nog in de ogen blijven kijken.

Harm van der Wilt is fractie-assistent bij de CU-SGP fractie in Woerden.

Elke maandagmiddag verschijnt op deze plek een nieuwe column van een van onze columnisten. Na de zomer staan deze columns in het teken van de formatiebesprekingen. Eerder verschenen de columns Formeren: therapie in een boze samenleving van Nadine Boers-de Graaf en 'Op verkiezingen voorsorteren? Eerst een minderheidskabinet proberen' van Arjan Westerveld. Met deze columns faciliteert het Wetenschappelijk Instituut het partijdebat. De columns zijn op persoonlijke titel.