Voor een radicaal klimaatbeleid, uit liefde voor de schepping
Voor een radicaal klimaatbeleid, uit liefde voor de schepping
28 juni 2021
God heeft ál Zijn schepselen lief. Niet alleen ons, welvarende, veelal witte mensen. Oók de mensen in het mondiale Zuiden, die nauwelijks hebben bijgedragen aan de klimaatcrisis, maar er wel nu al grote last van ondervinden. Oók vergeten (dier)soorten zoals de Bramble Cay-mozaïekstaartrat, uitgestorven door de klimaatcrisis.
Daarom moeten we ons juist als ChristenUnie hard maken voor een stevig klimaatbeleid. Geen gerommel in de marge, maar radicale verandering. Rechtvaardig, voor de hele Schepping. Zonder uitstel, want wij zijn de laatste generatie die de schade van de klimaatcrisis kan beperken.
Jan Steven Eilander noemt dat doemdenken. Want waar is God dan in dat verhaal, op Hem vertrouwen we toch? Zeker, we mogen op Hem vertrouwen. En ik geloof ook dat God bij ons is, hier en nu. Maar wíj zijn degenen die Zijn schepping misbruiken en uitbuiten, niet God. Is het dan aan God om dat te fixen? Of is het goed om eerlijk te zijn, en toe te geven dat we hebben gefaald? Dat het ons niet is gelukt Zijn akker te verzorgen en te onderhouden, maar enkel ons eigen veldje. Dat we onze naasten niet hebben liefgehad, maar onszelf boven alles en anderen hebben gesteld. Dat we de Mammon dienen, in plaats van God.
Dat is geen doemdenken, maar realistisch zijn en verantwoordelijkheid nemen. In het vertrouwen dat God met ons mee gaat. Precies wat Jan Steven verwacht van de ChristenUnie.
Het vorige week uitgelekte concept van het nieuwe IPCC-rapport liegt er namelijk niet om. Het is realistisch én onheilspellend. Het vraagt om verantwoordelijkheid, om actie, om moed, om de héle schepping voorop zetten. Niet pas morgen. Niet pas vanavond. Nu.
Ik kan dan ook niet anders dan me aansluiten bij Jos Maessen. Als ook wijzelf de schepping liefhebben, tekenen we vandaag nog een wet die ecocide strafbaar stelt. Zonder uitzonderingsposities voor vervuilende bedrijven. Sluit Shell vandaag nog haar deuren, om morgen te heropenen als een écht groen energiebedrijf. Slaan we CO2 niet op, maar slaan we die stap over. Simpelweg, omdat we radicale keuzes durven te maken. Omdat we de generaties na ons niet willen opzadelen met een schuld die wij niet wilden oplossen. Omdat we de generaties na ons ook een leefbare toekomst gunnen.
Wíj zijn namelijk de laatste generatie die de schade van de klimaatcrisis kan beperken.
Deze column is een reactie op de columns van Jan Steven Eilander 'Doemdenken over klimaat past de ChristenUnie niet' en Jos Maessen 'Wij moeten al ons handelen toetsen op Ecocide'. Met deze columns faciliteert het Wetenschappelijk Instituut het partijdebat. De columns zijn op persoonlijke titel.
Kirsten Alblas is werkzaam in de kinder- en jeugdpsychiatrie en in haar vrije tijd onder andere klimaatactivist. Ze is indiener van het amendement op het ChristenUnie verkiezingsprogramma ‘Wij zíjn de laatste generatie die de schade van de klimaatcrisis kan beperken’.