Waarom ik dit schrijf? Ik mis de ballen bij de ChristenUnie. Terwijl ik vorige week door de vrieskou fietste, dacht ik aan Moria. Hoe zou het zijn in een tent? Door de modder teruglopen na je bevalling?  

Kortgeleden was er een tweede verzoek van een aantal partijen in de Tweede Kamer om toch nog vlak voor Kerst iets te doen voor 100 mensen uit Griekenland - die overigens geminderd worden op het beloofde aantal dat volgend jaar welkom zou zijn. De ChristenUnie heeft hiertegen gestemd. Omdat er eerder afspraken waren gemaakt waarop gerekend werd. Om trouw te blijven aan coalitieafspraken. Om meer voor elkaar te krijgen op langere termijn. Om allerlei redenen die me aan de moeder van Tim doen denken.

De loyaliteit van de CU aan de coalitie gaat in deze kwestie te ver. Trouw aan gemaakte afspraken staat hoger dan het hoogste principe van naastenliefde. Om belangrijke redenen als stabiliteit in de huidige coronacrisis en om uiteindelijk meer voor elkaar te krijgen. Maar ‘hoop is ergens voor werken omdat het goed is, niet omdat het kans van slagen heeft’, schrijft een onbekende dichter in ‘De weg van de hoop’. De CU had niet tegen dit voorstel mogen stemmen.

Ja, een coalitie vereist compromissen. De kwestie-dividendbelasting en het aarzelende coronabeleid van de laatste maanden waren uitermate frustrerend vanwege verschil in prioriteiten of belangen. Maar menswaardige opvang van vluchtelingen gaat verder. Dit raakt een wezenlijke kern van de ChristenUnie. Als de situatie in Moria niet te ver gaat voor de CU, wat dan wel? Of kunnen coalitiegenoten eigenlijk alles maken met de ChristenUnie? Hoeveel meloenen wil je slikken?

‘Aandacht voor wat echt telt’ is de verkiezingsslogan voor de ChristenUnie voor de komende Tweede Kamerverkiezingen. Rond Moria komen woord en daad niet overeen. Dit is incongruent, ongeloofwaardig en vergroot wantrouwen. Om vertrouwen te houden en uit te bouwen moet je niet alleen zeggen wat je doet, maar ook doen wat je zegt.

Kom op, ChristenUnie! Verloochen niet je waarden. Red de kinderen uit de Griekse modder!

Nadine Boers-de Graaf is psychotherapeut in eigen praktijk. Ze kijkt vanuit haar werkkamer ook graag naar buiten.

Elke maandagmiddag verschijnt op deze plek een nieuwe column van één van onze columnisten. Vorige week schreef Bas de Groot de column 'Belasting'. Dit is de laatste column voor het kerstreces. We zijn er weer in 2021. Tot dan!