Globalisering brengt enerzijds culturele eenvormigheid, zoals te zien in winkelstraten en voedselvoorkeuren. Anderzijds lokt globalisering ook een nadruk op eigen identiteit uit, merkbaar in subculturen, hang naar regioproducten en nationalisme. Tegelijkertijd weekt globalisering mensen los uit hun geografische plaats, wat ervoor zorgt dat mensen onafhankelijk van hun lokale context kunnen shoppen of met elkaar communiceren. 

Met de gemeenteraadsverkiezingen van maart 2018 voor de deur zijn we in dit nummer op zoek gegaan naar de effecten van globalisering op lokale thema's. Daaronder speelt de vraag welke rol lokale politici kunnen innemen bij het omgaan met zulke nieuwe thema’s. Daarbij kunnen we ons afvragen wat de waarde van het lokale is in een door globalisering bepaalde samenleving.

Christenen beleven al eeuwenlang de verbondenheid met geloofsgenoten uit alle windstreken. Die wereldwijde kerk krijgt concreet gestalte in de lokale gemeenten en parochies, waar de sacramenten worden bediend en het geloof geleefd. Theologische reflecties op globalisering benadrukken dan ook vaak de waarde van verworteling in een specifieke plaats. Die verworteling is de basis voor onderlinge zorg en gastvrijheid.

Globalisering brengt ons als nooit tevoren in contact met anderen. Maar dat contact blijft vaak slechts aan de oppervlakte. William Cavanaugh vergelijkt het met de toerist, die van plek naar plek hopt, zonder dat het andere daadwerkelijk impact op hem heeft. Ons openstellen voor het andere, voor de ander – dat kan alleen vanuit een stevige basis. Zoals monniken de vreemdeling altijd gastvrij ontvangen vanuit hun stabilitas loci. Laten onze lokale gemeenschappen ook zulke gastvrije plekken van ontmoeting en zorg zijn.

Esther Paul-Jonker is hoofdredacteur van Groen