Voor de ChristenUnie bestaat het ideale gezin uit een langdurige, monogame en exclusieve relatie tussen een man en een vrouw, die open staat voor het ontvangen van kinderen. Aan beide zijden van de Reformatie wordt het grapje vertelt dat ‘de andere kant’ bevolkt wordt door kinderrijke gezinnen die op gezette tijden bezoek krijgen van de dominee of pastoor, die hen komt vertellen dat er best nog eentje bij kan.

Voor veel Nederlanders echter kan een gezin ook uit twee mannen of twee vrouwen bestaan. Stelletjes van alle mogelijke samenstellingen kiezen bewust voor (adoptie) kinderen of juist voor geen kinderen. En een langdurige monogame relatie is niet voor iedereen het ideaal. Bij de ChristenUnie vinden we dat ingewikkeld.

Als christenen dragen we een hele geschiedenis met ons mee, ook als het gaat om seksuele moraal, huwelijk en gezin. De christelijke kerken hebben dan ook goede argumenten om hun ideale gezinstype te propageren. Een langdurige exclusieve relatie tussen twee mensen komt het welzijn van partners en kinderen natuurlijk ten goede, en daar profiteert de hele maatschappij van mee. Bovendien is het voor een man en een vrouw veel gemakkelijker kinderen te krijgen dan voor anders samengestelde koppels.

Tegelijkertijd zijn we als christenen behept met het ‘anders = zondig’-denken. Dat bestaat eruit dat iedereen die niet aan het ideaal voldoet, wordt weggezet als zondig. Soms wordt het wat chiquer uitgedrukt: het gaat dan over ‘tegennatuurlijk’, ‘niet volgens de natuurwet’ of ‘intrinsiek ongeordend’. De boodschap is eender: je deugt niet, of minstens niet helemaal.

Toch moet het mogelijk zijn voor christenen in het algemeen en voor de ChristenUnie in het bijzonder om enerzijds te blijven belijden dat ‘vrouwtje + mannetjes = kindertjes’ best een waardevolle manier is om een gezin te stichten en anderzijds de ruimte kunnen laten aan hen die een ander ideaal voor ogen hebben – of niet in staat zijn dat ideaal te verwezenlijken, of dat nu komt door nature of nurture.

Paus Franciscus zegt dat de kerk geen concertzaal voor de heiligen is, maar een hospitaal voor de zieken. Hebben we niet veel meer een hospitaal nodig dan een concertzaal?

Frank Bosman
Cultuurtheoloog