Partijbesturen bewijzen weliswaar geregeld lippendiensten aan het partijdebat. Debat is belangrijk om vertegenwoordigers scherp te houden, om te blijven vernieuwen, om verbonden te blijven met kiezers en leden. Maar soms vindt partijdebat dan plotseling echt plaats, worden er openlijk kritische vragen gesteld en dienen leden moties en amendementen in die de partijlijn fundamenteel raken. Spannend! En als we niet oppassen maken we de vragenstellers vakkundig monddood: misschien hebben ze wat last van profileringsdrang? Helemaal als het Kamerleden zijn, die een keer een afwijkende mening verwoorden: zijn ze misschien bezig met een eigen agenda om hoger op de lijst te komen?

En de ChristenUnie dan? Horen wij wel eens een Kamerlid een kritische vraag stellen bij de partijlijn? En wat als partijleden eens een steen in de vijver werpen? Is dan het tijdstip wel goed? Of het onderwerp? Of de combinatie? ‘Profileringsdrang’, het woord is ook binnen de ChristenUnie zo af en toe te horen. En in plaats van te luisteren naar het debat, onderstrepen we direct dat de partijlijn staat als een huis.

Nou ja, misschien zijn we het over de belangrijke onderwerpen ook wel eens. Over de noodzaak van hervorming van de verzorgingsstaat. Over de noodzaak van kapitalismekritiek. Over Nederland als joodschristelijke natie. Over de publieke ruimte voor andere godsdiensten dan de christelijke. Over een traditioneel gezinsbeleid. Over homoseksualiteit. Over hoe om te gaan met verslavende middelen. Over de mate van Europese samenwerking. Over een rechtvaardig beleid voor Joden en Palestijnen. Hè, nu noem ik opeens toch allemaal spannende onderwerpen. Sorry zeg, noem het maar een onbewaakt moment van profileringsdrang.

Past niet bij uitstek bij de ChristenUnie, landelijk en lokaal, een ontspannen debatcultuur? Misschien juist als de partij die pleit voor ruimte voor verschil in de samenleving: practise what you preach. Misschien wel omdat al die verschillende gaven en meningen een geschenk van God zijn. Misschien omdat we elkaar juist met die verschillen tot hand en voet kunnen zijn. Misschien omdat God Zijn Koninkrijk niet vestigt door een onomstreden partijlijn, maar dwars door al ons zoeken, dwars door ons vallen en opstaan heen.

Wouter Beekers is directeur van het Wetenschappelijk Instituut van de ChristenUnie