Schuldhulpverlening is mensenwerk

Schuldhulpverlening is mensenwerk

pexels-rodnae-productions-7821681.jpg

26 september 2022 by Henk Baas

Zeven jaar lang was ik vrijwilliger bij de Gemeentelijke Kredietbank. Mijn taak was het begeleiden van mensen met problematische schulden. Mooi en dikwijls ook dankbaar werk. En voor mij als voormalig politiek bestuurder, ook erg leerzaam. Voor het eerst in mijn leven kwam ik in aanraking met een deel van de samenleving dat tot dan toe goeddeels buiten mijn gezichtsveld was gebleven. Mensen die soms de wanhoop nabij waren.

Dikwijls nam ik de dozen met veelal ongeopende brieven mee naar huis om het rustig uit te kunnen zoeken. En ik stond er vaak versteld van hoezeer men zich in de schulden had gestoken, soms door eigen schuld, maar heel vaak ook niet. Voor veel cliënten is het voldoen aan regels van de overheid een “hell of a job”. Ik had de beschikking over een waslijst van acties die cliënten moesten ondernemen en probeerde samen met hen iedere keer weer een vinkje te plaatsen. Vaak kon ik helpen met het ordenen van hun administratie en het verwijzen naar de juiste instanties. Maar mijn toegevoegde waarde lag vooral op het mentale vlak.

 Staan we er wel eens bij stil hoeveel wanhoop er is bij mensen met problematische schulden? Hoe moeilijk het is om hulp te vinden als je geen netwerk hebt? Hoe lastig het vaak is om te begrijpen wat die brieven nu eigenlijk bedoelen, zeker die van de overheid? En hoe je digitaal moet reageren als je geen computer hebt, laat staan een scanner of printer? Of hoe je met je smartphone moet betalen als het oude beestje niet beschikt over de juiste versie van Android?

Minister Schouten gaat er wat aan doen en haar start lijkt voortvarend. Maar wordt er ook aandacht gegeven aan de mens achter de schuldenaar? Een mens die het niet meer ziet zitten, die brieven ongeopend laat en dichtklapt als de ambtenaar hem of haar streng toespreekt? Die soms leven in een huis waar het binnen bijna net zo hard waait als buiten?

Niets gaf mij zoveel voldoening als ik zag hoe mensen weer opveerden bij een schouderklopje. Als ze een keer het zinnetje “zo zijn de regels” niet hoefden te horen. Hun eerste behoefte is gewoon meeleven, van mens tot mens. Die onmisbare mentale ondersteuning biedt de overheid niet. Het inschakelen van vrijwilligers door de Kredietbank was, vooral om deze reden, een prima initiatief. Ik zou zeggen; Carola, doe er iets mee!

Henk Baas is lid van het GPV en de ChristenUnie sinds 1969 en oud-gedeputeerde in de provincie Drenthe.

Elke maandagmiddag verschijnt op deze plek een nieuwe column. Met deze columns faciliteert het Wetenschappelijk Instituut het partijdebat. De columns zijn op persoonlijke titel. Wilt u zelf een column schrijven, stuur dan een email naar laurenswijmenga@christenunie.nl.