Er zijn twee problemen met de aangekondigde investeringen. Ten eerste investeert het kabinet over de volle breedte in de krijgsmacht: meer gevechtsvliegtuigen, meer drones en kruisraketten voor de marine en meer raketartillerie voor de landmacht. Juist zo’n investering over de volle breedte bevat risico’s. Nederland is een klein land. Een grote, veelzijdige krijgsmacht is voor Nederland praktisch niet haalbaar. Hoewel terecht wordt ingezet op samenwerking in Europa, laten de concrete investeringen zien dat Nederland graag veel zelf wil doen. De ChristenUnie zou de komende jaren scherp moeten bewaken dat we niet van alles een beetje kunnen, maar een paar dingen goed doen.

Het tweede probleem is de onterechte suggestie dat ons conflict met Rusland kán worden opgelost met een flinke financiële injectie in onze krijgsmacht. Het is niet zo dat zonder de bezuinigingen van de afgelopen jaren de Russische invasie voorkomen had kunnen worden. Ook lost de injectie in de krijgsmacht ons andere probleem met Rusland niet op: onderzoek kort na de invasie liet zien dat Nederland per dag 35 miljoen euro aan Rusland betaalt voor de import van gas. De extra investering (a 5 miljard) die we dit jaar in de krijgsmacht doen is ongeveer gelijk aan wat we de rest van dit jaar nog overmaken voor gas. Bovendien lost het over en weer opbieden in bewapening conflicten niet op. Wél vergroot zo’n wedloop het risico dat sneller dan nodig naar wapens wordt gegrepen.

Dat er door investeringen ruimte komt om onderhoud en vervanging beter te regelen, materiaaltekorten op te lossen en de arbeidsvoorwaarden bij Defensie te verbeteren, is goed. Maar laten we niet denken dat daarmee ons conflict met Rusland wordt opgelost. Daarvoor is vooral visie op politieke oplossingen nodig.

Cor Oudes werkt bij vredesorganisatie PAX en volgde het Fellowsprogramma

Elke maandagmiddag verschijnt op deze plek een nieuwe column. Met deze columns faciliteert het Wetenschappelijk Instituut het partijdebat. De columns zijn op persoonlijke titel.