Naar een drugsvrij Amsterdam
Naar een drugsvrij Amsterdam
10 januari 2022
Het wekelijkse moment waarop ik me mateloos stoorde aan mijn eigen stad was jarenlang de zondagochtend, vlak voor de kerkdienst begon. Ik reisde dan met de metro naar het Centraal Station. Vanaf daar liep ik naar de Noorderkerk. Op de hoek van de Singel en de Brouwersgracht stuitte ik steevast op een weeïge walm. Kwart voor tien ’s ochtends, vlak voor de ontmoeting met God, nog even door je wekelijkse wietlucht roeien.
Het gaf me een gezonde afkeer van het massatoerisme. Veel andere Amsterdammers hebben die afkeer ook opgebouwd door een continue confrontatie met toeristen die laveloos door de stad waggelen terwijl ze verdwaasd aan een joint lurken. Voor de coronacrisis was de aanpak van deze overlast dan ook één van de grootste thema’s in de hoofdstedelijke politiek. Op een enkeling na liep men nog rigoureus om de olifant in de kamer heen: het gekoesterde imago van de stad als individualistische vrijstaat. Dit imago is misschien wel de belangrijkste oorzaak van de overlast en het type toeristen waar de stad mee werd overspoeld. Wat je zaait zul je oogsten.
Toch doet overlast, of zelfs ondermijning en criminaliteit, het geloof van liberalen en progressieven niet wankelen. Het geloof dat drugs oké is en vooral maar moet kunnen. Het geloof in het individu dat kan bepalen wat goed is voor hem of haar. Drugsgebruik criminaliseren is de ergst denkbare aanslag op dit geloof.
Maar waar men het individu op een voetstuk plaatst moet het collectief vaak de rekening betalen. En daarom is het goed dat we als ChristenUnie ook durven te kijken naar de lelijke kant van de drugsmedaille. Jongeren die geronseld worden voor een criminele carrière. Individuen die toch niet zo autonoom bleken en vervielen in verslaving. Een ondernemer die onder bedreiging wordt gedwongen geld wit te wassen.
Het geloof in het individu maakt liberalen en progressieven blind voor de schaduwkanten van drugsgebruik. En daarom zullen wij als ChristenUnie-politici extra hard aan de bel moeten trekken om het collectief weer centraal te stellen. Daarvoor moeten we de realiteit eerlijk onder ogen durven zien: de verwoestende effecten van drugs zijn het meest zichtbaar aan de onderkant van onze samenleving en worden op kwetsbare wijken afgewenteld.
Als ChristenUnie schetsen we een nieuw perspectief: een drugsvrij Amsterdam.
Gerjan van den Heuvel is lijsttrekker van de ChristenUnie Amsterdam en verslaafd aan orgelmuziek.
Elke maandagmiddag verschijnt op deze plek een nieuwe column. Tot aan de gemeenteraadsverkiezingen gaan de columns over onderwerpen uit de gemeentepolitiek. Met deze columns faciliteert het Wetenschappelijk Instituut het partijdebat. De columns zijn op persoonlijke titel.