Long Lockdown Syndrome

Long Lockdown Syndrome

14 september 2021 by Wouter Beekers (Directeur)

Een jaar geleden verloor ik mijn oom Max aan de gevolgen van Covid. Max was echtgenoot, vader en gerenommeerd psycholoog. Drie jaar voor zijn dood brachten wij een hele dag door in zijn woonplaats Maastricht. We spraken over de littekens die het leven kan achterlaten, maar ook over de kracht die we juist daarin kunnen vinden. Dat gesprek was voor mij van grote betekenis, ook de omhelzing die erop volgde. Max stierf op 11 april 2020, op 73-jarige leeftijd. Vanwege de beperkingen aan groepsgrootte heb ik zijn begrafenis niet kunnen bijwonen. Ik huil opnieuw als ik die zin opschrijf.

In de maand dat mijn oom overleed vroeg Gert-Jan Segers aandacht niet alleen voor het risico van het virus, maar ook voor de impact van de lockdown. Hij suggereerde naast een Outbreak Management Team ook een Impact Management Team in te stellen. Om te kunnen leven, moeten we overleven. Maar wat is het leven als we niet samen kunnen zijn, samen kunnen liefhebben, samen kunnen werken, samen elkaars wonden kunnen verzorgen, samen kunnen rouwen? Onze lieve Heer heeft ons geschapen in verbondenheid, tot Hem en tot elkaar. Onze relaties zijn het zuurstof voor het leven.

Ik ben er meer en meer van overtuigd dat sociaal zuurstofgebrek een grote en langdurige impact kan hebben. En juist vanuit de werelden van jeugdzorg en geestelijke gezondheidszorg komen die signalen indringend op ons af. Dat zijn signalen van diepe vermoeidheid, pijn en zingevingsvragen, die langdurig isolement met zich meebrachten.

Ik vraag daarom aandacht voor wat ik zou willen noemen het Long Lockdown Syndrome. Het Impact Management Team mocht er niet komen. Maar ik wens onze samenleving toe dat dat we niet klein denken over die impact. Laten we het durven zien, in ons persoonlijke leven, maar ook in de politiek: de littekens die de long lockdown heeft achtergelaten.


Dr. Wouter Beekers is directeur van het Wetenschappelijk Instituut van de ChristenUnie.