Voor een zelfstandige krijgsmacht
Voor een zelfstandige krijgsmacht
6 april 2021
Misschien heb ik wel een tweede-generatie oorlogstrauma. De laatste jaren besef ik mij hoe mijn wereldbeeld gestempeld is door de Tweede Wereldoorlog. Ik ben opgegroeid met de verhalen van mijn ouders en grootouders over die oorlog. Ik las er boeken over. Uit die verhalen begreep ik dat de staat van onze defensie slecht was. Dat Nederland in de meidagen van 1940 overrompeld werd en in slechts vijf dagen op de knieën gedwongen. Het feit dat we daarna vijf jaar onder bezetting leefden van het meest kwaadaardige regime uit de geschiedenis, heeft mij angst aangejaagd.
Die angst is gebleven. Opgroeiend in de jaren ’70 en ’80 zag ik een ander totalitair regime met expansionistische ambities niet ver van onze oostgrens. Gelukkig viel de Muur en verdween die -al dan niet vermeende- dreiging. Maar toch bleef het besef dat onze huidige vrede en voorspoed kwetsbaar zijn. En dat er zomaar een moment kan komen dat je tegenover een overmacht staat. Hierdoor is bij mij de overtuiging gegroeid dat we nooit meer onze defensie mogen verwaarlozen.
De krijgsmacht is echter anno 2021 niet in staat om juist dat te doen waarvoor ze bestaat: het verdedigen van ons grondgebied. Twintig jaar bezuinigen heeft zijn tol geëist. De investeringen van de afgelopen vier jaar hebben dit niet kunnen ombuigen.
Het verkiezingsprogramma van de ChristenUnie stelt dat onze krijgsmacht in bondgenootschappelijk verband ons grondgebied moet kunnen verdedigen. Binnen de NAVO en EU moeten we ons specialiseren in bepaalde unieke capaciteiten, zoals onze F-35 straaljagers, of de nieuwe onderzeeërs van de marine. Aangevuld met de specialismen van onze bondgenoten zijn we samen in staat een krachtige verdediging neer te zetten.
Het is een logische gedachte. Echter, een te ver doorgevoerde taakspecialisatie kan leiden tot een te grote afhankelijkheid. Want wie zegt dat onze bondgenoten, als het erop aankomt, ons zullen willen en kunnen helpen? Nederland voert uiteindelijk alleen het bevel over de Nederlandse krijgsmacht, niet over de Duitse, Belgische of de Franse.
Daarom ben ik blij dat het verkiezingsprogramma door een –mede door mij ingediend- amendement is gewijzigd. Er staat nu dat taakspecialisatie niet ten koste mag gaan van de grondwettelijke hoofdtaken. De eerste daarvan is: het verdedigen en beschermen van het Koninkrijk. Het zal misschien aan mijn milde oorlogstrauma liggen, maar het lijkt me belangrijk dat we een krijgsmacht houden die op eigen benen kan staan.
Henk Valk is beleidsmedewerker bij de Tweede Kamerfractie van de ChristenUnie en is thuis in de Ethiopische keuken.
Door deze columns faciliteert het WI het partijdebat. De onderwerpen van de columns zijn geinspireerd door de moties en amendenemten op het verkiezingsprogramma tijdens het laaste partijcongres. De columns zijn op persoonlijke titel.