Kiezen voor kernenergie is groen-realisme
Kiezen voor kernenergie is groen-realisme
8 februari 2021
Het congres van de ChristenUnie stemde onlangs in met een amendement op het verkiezingsprogramma waarmee de deur voor nieuwe kerncentrales open wordt gezet. Een historische stap? Wellicht; duidelijk is in ieder geval dat de brede maatschappelijke opvatting ten aanzien van deze energiebron in vrij korte tijd gekanteld is. VVD, CDA en zelfs D66 omarmen de energiebron in hun verkiezingsprogramma als onmisbaar onderdeel van de energievoorziening van de toekomst. Dit was 3 jaar geleden ondenkbaar.
Maar ook binnen de ChristenUnie heeft deze kanteling opmerkelijk vlot plaatsgevonden. De brede acceptatie van kernenergie door de leden is wellicht een eerste stap in een andere benadering van de energietransitie. Een benadering waarin niet groene dogma’s zoals; 'fossielvrij in één generatie', maar oplossingen centraal staan. Het is tijd voor groen-realisme!
Natuurlijk: hoe eerder we van steenkolen afscheid nemen, hoe beter. En ook onze olieverslaving behoeft een dringende 'detox'. Maar aardgas is ook een relatief schone energiebron. Het blijft onlogisch dat we in Nederland miljarden spenderen aan het aardgasvrij maken van woningen terwijl in Polen en Duitsland steenkool of zelfs bruinkool nog de belangrijke brandstoffen zijn.
Gemeenten worstelen met de opdracht om woonwijken van het aardgas te halen. Want wie gaat de rekening betalen? De bewoner zelf, of alle inwoners, in de vorm van hogere belastingen? En wat zijn eigenlijk de kosten per bespaarde ton CO2? Bij nieuwbouw is gasloos een abc'tje, maar in oude wijken of historische binnensteden is het maar de vraag of de investering opweegt tegen de behaalde CO2 besparing.
Voor het winnen van duurzame energie geldt ook de wet van de schaarste. Schaarse ruimte in dit geval. En dat vergt balanceren: is het echt haalbaar om de energietransitie vorm te geven met enkel zonne- en windenergie? Of is de combinatie van kerncentrales, zon op daken, windparken op zee en op land waar mogelijk, wellicht een haalbaarder, betaalbaarder en gezonder alternatief?
Iedere euro kan tenslotte maar één keer geïnvesteerd worden en ook het draagvlak onder inwoners is niet eindeloos groot. Het is tijd voor een groen-realistische aanpak van de energietransitie. Laten we afscheid nemen van idealistische maar praktisch onhaalbare doelen. Koele rekensommen zijn nodig: hoe wordt de grootste beperking van de CO2-uitstoot per geïnvesteerde Euro gerealiseerd? Welke vorm van duurzame energieopwekking past het best in de beperkte ruimte in ons kleine land?
En dan is kernenergie op zijn minst geen gek idee.
Jan Steven Eilander is lid van ChristenUnie-fractie in Amersfoort, ambtenaar in Zeist en radionerd in Nijkerk.