Het gaat niet lekker. De Nederlandse, Europese en globale economieën storten in waar je bijstaat. Rusland en China liegen over de coronadoden. Afrikaanse en Zuid-Amerikaanse regeringen nemen niet eens niet moeite. De Verenigde Staten vieren elk nieuw geval als een overwinning. Of althans, zo leek Trump ’t te zien. Wat nu? Het RIVM, de minister-president, de virologen van het UMHCR, de complottheoretici op internet, tante Jannie op verjaardag en de pizzakoerier op de hoek: iedereen weet hoe ’t moet.

Het doet me denken aan een aflevering van de tekenfilmserie South Park. In ‘Margartitaville’ stort de lokale economie ook volledig in: mensen zijn te gulzig en kopen met geleend geld spullen die ze nooit nodig zullen hebben. Stan, de twaalfjarige hoofdpersoon, wil weten hoe ’t zit en komt op een gegeven moment bij het Amerikaanse Ministerie van Financiën. Daar ziet Stan drie mannen in pak, die een kip onthoofden en haar over een groot, rond veld laten rennen tot ze ergens dood neervalt. De velden hebben bekende namen als: ‘verhoog de belastingen’, ‘nationaliseren’, ‘opkopen’, ‘geld printen’ of ‘een oorlog uitroepen’, maar ook ‘verlaag de belastingen’, ‘privatiseren’, gecontroleerd ‘failliet laten gaan’, ‘bezuinigen’ of een ‘persconferentie beleggen’.

Niemand weet hoe ’t zit. Zo gaat het ook bij de coronacrisis: anderhalve meter, geen anderhalve meter, geen mondkapjes, wel mondkapjes, indammen zegt de een, gecontroleerd laten woekeren zegt de ander, wel terrasjes, geen kappers, wel pedicures, geen doopjes. Niemand weet hoe ’t zit.

Aan de andere kant van de aarde wachten miljoenen arm en ondervoede mensen op een ramp waar ze zelf de contouren nog niet van zien kunnen. En ergens rent een kip rond. We onthoofden haar en sturen haar op een ronde schijf waarop valt te lezen: ‘Greta boos laten worden’, ‘Franciscus een encycliek laten schrijven’, ‘een oud-vicepresident een alarmistische film laten maken’ of ‘een paar afgezakte acteurs voor een geheel verzorgde vakantie naar een derdewereldland sturen en dat dan uitzenden via de nationale televisie’, maar ook ‘helemaal negeren’ of zelfs ‘blame the victim’ staan erop.  Niemand weet hoe ’t moet. En vooral, niemand die ‘t interesseert.