Het probleem met de islamitische scholen heeft te maken met botsende beschavingen. De islam hanteert niet alleen maar andere conflicterende normen, maar ook een andere didactische methode dan de westerse christelijke wereld. Het islamonderwijs hanteert een set van vaste en voorgeschreven normen en eenvoudige opvattingen die geleerd worden in de moskeeën en op scholen. Deze normen worden in de vorm van lesprogramma’s aangeboden aan de kinderen. De gebeden zijn bijvoorbeeld voorgeschreven en de gehele gedraging in het gezin en het sociale leven wordt ingericht naar vaste wetten en regels. Er is vrij weinig ruimte voor het stellen van vragen, discussies en het vermogen eigen keuzes te maken. Daarentegen richt de Nederlandse onderwijspraktijk zich op identiteitsvorming door het maken van eigen afwegingen, keuzes, reflectie en zelfonderzoek. Abraham Kuyper heeft dit verschil al honderd jaar geleden ontdekt en beschreven in zijn boek ‘Het raadsel van de islam’ toen hij een reis heeft afgelegd naar Al-Azhar-universiteit in Cairo.

In het regeerakkoord is mede op het initiatief van de ChristenUnie opgenomen om buitenlandse financiering van religieuze instellingen aan banden te leggen. Maar het huidige kabinet wil vanwege handelsbelangen en ‘ruzietjes’ met de golfstaten en Saudi’s de financiering niet stoppen, en laat zo steeds meer van de giftige salafistische ideologie Nederland binnen komen. De recente blootlegging van de misstanden binnen het islamitische onderwijs onderstreept echter wel de urgente noodzaak om daadwerkelijk over te gaan tot actie. Het belang van het stopzetten van de buitenlandse financiering moet boven tijdelijke verslechtering van het handelsbelang gesteld worden.

Maar de overheid moet meer doen. Ze moet niet alleen maar de buitenlandse financiering stopzetten, ook moet ze het islamitisch onderwijs in Nederland onder de loep nemen. De overheid dient de islamitische scholen te ondersteunen bij het ontwikkelen van lesprogramma’s, godsdienstlessen en het hanteren van didactische methoden. Deze ondersteuning en toezicht moeten niet meer achteraf zijn, maar al bij de voordeur. Laat de overheid actief mee denken en mee ontwikkelen van een islamitisch onderwijs dat past bij Nederland.