Hulp bieden aan deze mensen vergt een Europese aanpak. Niet alleen, omdat het onder jonge vrouwen plaatsvindt die de tweede generatie zijn uit herkomstlanden, maar ook omdat het betekent dat er over en weer veel contact met allerlei ambassades en ministeries uit die landen gezocht moet worden. Op de totale Europese schaal is dit wellicht een ‘kleine’ uitdaging, maar wel één die dichtbij komt. Kijk na de zomer maar eens op jouw school of die van je kinderen om je heen. Zit dat stille meisje uit het vorige jaar na de zomer nog steeds in de klas?

Zo zie je maar dat een probleem van een paar handenvol mensen, op hoog niveau een aanpak verlangt van ons. Maar dat zie je dus pas als het in je achtertuin gebeurt en niet verpakt zit in allerlei wetteksten, verordeningen of regels. Helaas gaat het in Brussel in de praktijk toch vaak wel daarover en dan begrijp ik best dat niemand het meer begrijpt. Europa moet daarom ook gaan over de ‘kleine’, de menselijke zaken zoals deze geschaakte vrouwen en kinderen. Maar als én die groep kwetsbaren én Brussel zelf ver van je bed staan, is dat makkelijker gezegd dan gedaan.

Aan de ChristenUnie de uitdaging om Europa dit menselijke gezicht te geven. We willen het opnemen voor de kwetsbaren die bij wijze van spreken op een paar handen te tellen zijn. Spreuken 31:8 vraagt van ons als mensen op te staan voor deze kwetsbaren; degenen zonder stem. Dat vraagt dus om een stukje bezieling van Europa, maar ook hoopvolle politiek. Ik hoop daarom dat de ChristenUnie in de zomervakantie niet stil zit, maar juist samen met anderen strijdt om dit grensoverschrijdende onrecht tegen te gaan.

Anil Kumar is bestuursadviseur voor Richard de Mos in Den Haag, actief in de Indiase diaspora en houdt van spontane roadtrips.