Ode aan de sterke vrouw
Ode aan de sterke vrouw
11 maart 2019
Dit is een ode aan mijn grootmoeder – ze is nu 94. Vanaf haar achtste werkte zij als turfsteker in het veen. Niet omdat het kon, maar omdat het moest. Zwaar werk, dat de gemiddelde man van vandaag niet meer zou doen. Na de oorlog bouwde haar generatie de welvaart op die gewone mensen in staat stelde méér te zijn dan loonslaven. Zij is een taaie.
Dit is een ode aan mijn moeder. Zij was de eerste generatie die studeerde. Daarin stimuleerde mijn grootmoeder haar hartstochtelijk, want studeren was in de veenstreken niet gebruikelijk voor meisjes. Zij koos bewust voor deeltijdwerk. Ze gaf les, maar wilde er ook thuis zijn, voor ons.
Dit is een ode aan de vrouwelijke managers en directeuren in de tech-sector met en voor wie ik werk. Zij hebben barrières en old boys’ networks doorbroken om te komen waar ze zijn. Competente vrouwen, die een andere energie meenemen dan mannen. Het bedrijfsleven is een betere plek dankzij hen.
Dit is een ode aan mijn echtgenote. Zij is de sterkste en slimste die ik ken. Zij koos bewust voor het fulltime moederschap – ook toen ik nog weinig verdiende. Dankzij haar liefdewerk en kundigheid werd geen van onze drie ‘special needs’-kinderen een thuiszitter. Graag gedaan, overheid. Dat ik toevallig het geld inbreng, is bijzaak: dat is van ons, niet van mij.
Alle vier sterke types vrouwen. Alle vier even valide levenskeuzes.
Christelijk-sociale politiek ziet niet alleen individuen, maar ook gezinnen en gemeenschappen. Dat impliceert vrijheid om een carrière na te jagen, èn vrijheid om samen een andere verdeling af te spreken dan alles exact 50:50 op een weegschaaltje.
We moeten scherp twee dingen onderscheiden. Sturing op gelijke kansen is goed. Sturing op gelijke uitkomsten is slecht: dan gaat de overheid voor individu en gezin bepalen welke keuze de juiste is. Gewenste uitkomsten op groepsniveau eindigen altijd in dwang en drang op individueel niveau.
De ChristenUnie moet zich daarom verzetten tegen twee vormen van discriminatie. Dat is allereerst de arbeidsmarkt-discriminatie tegen vrouwen. Blokkades moet je bestrijden. Er mag geen glazen plafond zijn boven je hoofd. Maar daarnaast ook: de fiscale discriminatie van kostwinnersgezinnen. De vrijheid meer te zijn dan een loonslaaf moet behouden worden. Er mag niet worden getornd aan de grond onder je voeten.
Dit is een ode aan mijn dochter – ze is nu 10. Zij mag en kan alles worden wat zij wil.
Alex ten Cate houdt zich bezig met leiderschapsontwikkeling in de financiële sector en denkt af en toe mee met de ChristenUnie.