In Verlangen naar het Goede geeft dr. Patrick Nullens vier ethische perspectieven weer. Deze ‘matrix’ kan ook helpen om de argumenten in het klimaatdebat te onderscheiden, en anders te wegen.

Principe ethiek is goed. Maar een teveel hieraan maakt wettisch of fanatisch. Het verwijt van een weleens met de vinger wijzende kerk, valt nu duurzame partijen ten deel, die als groene dominees wijzen op hun dogma van duurzaamheid.

Gevolgen ethiek neemt verantwoordelijkheid voor de schepping, maar óók voor de koopkracht van gezinnen. Is een (honderden) miljarden investering wel gerechtvaardigd, voor een landje dat in mondiaal perspectief nauwelijks iets uitstoot? India opende recentelijk nog vijftig steenkolenmijnen; meer proportionaliteit is wel op zijn plaats.

Waarden ethiek gaat over de prioritering van wat echt belangrijk is. De ChristenUnie vindt ‘rentmeesterschap’ belangrijk, maar niet-christelijke partijen willen de aarde ook bewaren voor de volgende generatie. Moet de christelijk geïnspireerde politiek niet vooral het verschil maken in zaken die andere partijen minder behartigen? Het gezin, het leven en de publieke gerechtigheid bijvoorbeeld. Omdat de overheid zowel zorg draagt, alsook het zwaard.

Karakter ethiek reflecteert op de weg die je gaat. De ChristenUnie is niet links, niet rechts, maar christelijk sociaal. Toch hoor je geregeld het positief óf spottend bedoelde ‘GroenLinks met de bijbel.’ Gezien de talloze ideologische verschillen is dit best opvallend, is dít nu waardoor de ChristenUnie hoofdzakelijk gekenmerkt wordt?

Overdrijf duurzaamheid niet tot een karikatuur. Net zo min als de gevolgen van de uitstoot in Nederland voor de temperatuur. Dan blijft klimaatadaptatie logisch, en niet ideologisch. Beter isoleren is altijd goed voor mens en milieu. En de Waterschappen zijn al eeuwen bezig om burgers te beschermen tegen het water; tegenwoordig met waterbuffers- en opslag, om een teveel en te weinig aan regen te compenseren.

Maar met een wat meer realistische kijk, wordt de theologale deugd van de hoop in ieder geval niet verward met een maakbaarheidsideaal. Want die hoop moet vooral aan Christus verbonden blijven, en de toekomst van een nieuwe hemel én een nieuwe aarde, die God in zijn hand heeft. Tot die tijd wegen Christus’ politiek geëngageerde volgelingen af, welk terrein van vrede en recht ze prioriteit moeten geven.

Jesse de Haan is voorganger in Maastricht en houdt van echte slagroom.