Daar sta je dan met je goede gedrag, als partij die graag resultaten wil boeken, maar ook hecht aan de regels van het spel. Gedaan wat je kon, maar je staat niet op de foto. Hoe we omgaan met dat veranderende spel, is wat mij betreft dé uitdaging richting de verkiezingen van 2019.

Ik heb de ChristenUnie altijd beschouwd als ‘Optie C’. Toen je kon kiezen tussen óf links (alles aan de overheid) óf rechts (alles aan de markt), kozen wij optie C: overheid én markt én samenleving. Toen je kon kiezen tussen óf cultureel conservatisme óf vrijzinnig vooruitgangsgeloof, kozen wij optie C: een ‘principled pluralism’ waarin mensen vrij zijn om individuele keuzes te maken, maar dan wel inclusief de keuze om zich in sociale verbanden te verenigen.

Nu ligt er een nieuw spel op tafel – een nieuwe keuze die de mensen wordt opgedrongen. Het is de keuze tussen nationalistisch populisme, of technocratisch globalisme.

Er wordt terecht gewaarschuwd voor dubieus gedachtengoed in de entourage van nieuwkomers als Forum voor Democratie en Denk. Maar begrijpen wij hoe vatbaar mensen zijn voor dat gedachtengoed, als het alternatief de superstaat van Verhofstadt en Juncker is – met haar centralisatie van macht en haar fake news-campagnes tegen het zogenaamde ‘fake news’?

Op dat nieuwe bord kan de ChristenUnie opnieuw ‘Optie C’ zijn. Zonder xenofobie, maar mét besef van de waarde en kwetsbaarheid van sociale gemeenschappen. Zonder ons terug te trekken achter de dijken, maar mèt de overtuiging dat hoe verder macht van mensen af staat, hoe terughoudender die zich moet organiseren.

Tenslotte is Optie C ook de optie van navolging van Christus: je doet wat je doet niet voor het foto-moment of voor de prijzen, maar omdat het goed is en je ertoe geroepen bent. Dat is de optie C die ik in het stemhokje zal blijven aankruisen.

Alex ten Cate houdt zich bezig met leiderschapsontwikkeling in de financiële sector en denkt af en toe mee met de ChristenUnie.

Elke maandagmiddag verschijnt op deze plek een nieuwe column van één van onze columnisten. Vorige week schreef Anil Kumar de column 'Brussel en de buurman'. Tot volgende week!