Vooralsnog lijken landen vooral naar elkaar te kijken wie wat doet. Om vervolgens, zoals Nederland, te kunnen zeggen dat we nu ook weer niet het beste jongetje van de klas moeten willen zijn. Wat een gemiste kans! Als er iets is wat ons juist zou kunnen aansporen tot samenwerking, is dat het streven naar duurzame energie. Het recente rapport van het IPCC (International Panel on Climate Change) laat zien dat urgentie zeer geboden is willen we de doelstellingen kunnen halen.

Laten we de kennis dus bundelen. Zweden is koploper op het gebied van energiewinning uit waterkracht. Finland sluit de komende jaren alle steenkoolcentrales en zet in op biomassa en windturbines. Zuid-Europa heeft de beste mogelijkheden waar het zonne-energie betreft. Als we nu over de landsgrenzen heen kijken en met een Europese bril gaan kijken, kunnen we per regio aangeven waar de meeste kansen liggen voor welke soort duurzame energie. Biomassa uit resthout in Scandinavië, getijde-energie in kustlanden, energie uit waterkracht langs de grote rivieren, windenergie in de vlakke gebieden en zonne-energie in de zuidelijke landen.

Als probleem bij duurzame energie wordt vaak genoemd dat niet alle energie altijd beschikbaar is. Als we het vraagstuk ‘duurzame energie’ nu vanuit Europa bezien, kunnen we alle opties bundelen en vergroot dat de beschikbaarheid van duurzame energie voor alle landen samen. Het klimaatvraagstuk is een urgent internationaal vraagstuk waar we alleen mee kunnen dealen als we dit ook internationaal aanpakken. We zullen hiervoor over onze landsgrenzen moeten stappen en kennis en middelen moeten bundelen. Europa: pak de handschoen op!

Martine Vonk is milieukundige en lid van het Curatorium van het WI van de ChristenUnie.