Hoewel veel Nederlandse kerken samenwerken met migrantenkerken door bijvoorbeeld een gebouw te delen en gezamenlijke kerkdiensten te beleggen, blijven de culturele verschillen zo groot dat er vaak conflicten ontstaan. Nederland is een regelland, maar ook in de kerkelijke samenwerking kan het naleven van huurcontracten belangrijker zijn dan het geloofsgesprek.

Nieuwe migrantenkerken hebben veel behoeften. Ze hebben nauwelijks geld om de huur of hun voorgangers te betalen. Voorgangers die hun werk vrijwillig doen worden teruggefloten door de Sociale Dienst. Als zij geen salaris eisen wordt hun uitkering gekort of moeten ze een andere baan aannemen. En hun leden hebben vaak te kampen met armoede, schulden, werkloosheid, opvoedingsproblemen en stress. De kerkelijk leiders hebben vaak een taalachterstand waardoor communicatie wordt bemoeilijkt.

Als fractievoorzitter van de ChristenUnie in Amersfoort vind ik dit verontrustend. Als christen vind ik dat een gedeelde religie meer verwantschap zou moeten opleveren dan een gedeelde cultuur. Als politicus hou ik niet van segregatie, want dat kan leiden tot vooroordelen en oplopende spanningen. Integratie lukt alleen als er levendig contact en vriendschap ontstaat tussen de autochtone bevolking en migranten. Er zijn meer christenen dan moslims onder de migranten die zich vestigen in Nederland.

Dat kan op persoonlijk niveau als we buren en collega’s met een migrantenachtergrond groeten en samen koffiedrinken. Vraag naar hun religie en ga een keer mee naar hun kerk als ze christelijk blijken te zijn.

Kerken kunnen ook uitreiken naar migrantenkerken in hun buurt. Niet via e-mail of brieven, maar door op bezoek te gaan en hen persoonlijk te ontmoeten. Organiseer gezamenlijke bijeenkomsten, maar wees niet bevoogdend en respecteer hun eigen identiteit.

De ChristenUnie kan meer ruimte maken voor migranten, door actief te werven onder christenmigranten en cultuurverschillen met liefde en geduld bespreekbaar te maken.

Als we willen dat migrantenchristenen zich meer thuis voelen bij de ChristenUnie dan bij DENK, moeten we onze houding veranderen door op persoonlijk, kerkelijk en politiek niveau de toenadering te zoeken.  Dan belijden we niet alleen dat wij in Christus allen één zijn, maar brengen dit ook in de praktijk.


Simone Kennedy is fractievoorzitter van de ChristenUnie in Amersfoort, was van 20004-2016 curatoriumlid voor het WI en breit graag truien terwijl ze haar raadsstukken leest.