Veertig jaar geleden moesten wij onze woning uit, omdat die werd afgebroken. We moesten dus op zoek naar een nieuwe woning. Kopen wilden we niet. Dat zou een flinke hypotheeklening betekenen; die schuld durfden we niet aan te gaan. Zo kwamen we terecht in de sociale huurwoning waar we nu nog wonen. Voor 240 gulden per maand konden we onze ruime 4-kamerwoning betrekken.

De afgelopen jaren steeg de huur snel, met wel zes procent per jaar. Tegenwoordig bedraagt de huur 600 euro per maand. Vanaf dit jaar is de stijging teruggebracht, in verband met mijn AOW-inkomen. Maar anderen in onze flat betalen al 850 euro.

Blik op de toekomst
Maar de huurstijging is voor ons geen reden om te willen verhuizen. De zes trappen die we moeten beklimmen naar onze woning is dat wel. We doen tegenwoordig onze boodschappen in delen; dan hoeven we minder gewicht naar boven te tillen in één keer. Die trap gaat niet meer. We willen weg. In de toekomst zal dat nog moeilijker worden. Voor een 96-jarige buurvrouw is er een traplift geïnstalleerd. Wij zijn de jongste bewoners in onze portiek. Het wordt problematisch als we straks allemaal van de traplift gebruik moeten maken.

Als we kijken naar de toekomst is de wens te verhuizen naar een gelijkvloerse woning – of een woning met lift – niet meer dan logisch en verstandig. Maar het vinden van een gepaste woning gaat nog niet zo makkelijk. 

Yuppenstad
We zouden best graag een kleinere woning willen. Maar wat we aangeboden krijgen binnen de sociale huur is een woning van 39 vierkante meter met maar één slaapkamer. En we zijn geen mensen die veel stilzitten. Mijn man heeft een spoorbaan en we hebben een computer. Het is fijn om voor die dingen een extra kamertje te hebben.

Maar een appartement met twee of meer slaapkamers kunnen we alleen krijgen via de vrije sector, vanaf 1.200 euro per maand. Dat is voor ons echt onbetaalbaar. In Amsterdam is gebrek aan betaalbare woningen met een beetje extra ruimte. Het wordt steeds meer een yuppenstad. Alleen mensen met hogere inkomens kunnen hier nog terecht voor een passende woning.

We zitten vast in dit appartement, en we houden voor ons gevoel een goede, betaalbare woning bezet. Hier zou prima een gezin kunnen wonen. Wij willen graag verhuizen. Maar als de keus gaat tussen een klein hokje met één slaapkamer en een onbetaalbare woning, blijf ik liever hier. Dan kruip ik de trap wel op, als het moet.