Een vijfde van het budget dat bedoeld is voor de allerarmsten in de wereld, wordt gebruikt om in Nederland migranten op te vangen. In 2015 besteedde Nederland op die manier bijna een miljard euro aan de kosten van eerstejaars asielopvang. Het ligt in de planning van het VVD/PvdA-kabinet om hiermee door te gaan. Hierdoor ontstaat de bizarre situatie dat Nederland structureel de grootste ontvanger is van het eigen budget voor ontwikkelingssamenwerking.

Deze manier van begroten is toegestaan door de OESO, de intergouvernementele organisatie voor economische samenwerking en ontwikkeling, die onder andere de eenduidigheid en effectiviteit van de hulpbudgetten bewaakt. Dat het mag, is dan ook het belangrijkste argument dat het kabinet gebruikt. Meerdere landen, waaronder Duitsland, kiezen ervoor de opvang van asielzoekers niet ten koste te laten gaan van het budget voor de allerarmsten. Nederland, daarentegen, heeft voor de komende jaren zeer grote bedragen van het hulpbudget voor de opvang van asielzoekers begroot.

De verschuiving van het hulpbudget naar binnenlandse besteding komt boven op de forse bezuinigingen op ontwikkelingssamenwerking door de kabinetten Rutte I en II. Het budget voor ontwikkelingssamenwerking zat al niet ruim in z’n jas. De voor asielopvang benodigde middelen vindt het kabinet door een hypotheek op de toekomst te nemen.

Symptoombestrijding
Dat werkt als volgt: minister Dijsselbloem maakt gebruik van verwachte toekomstige economische groei in de vijf jaren die voor ons liggen. Door die groei van de economie, die dus nog niet zeker en nog niet reëel is, stijgt ook het aan de economie gekoppelde budget voor ontwikkelingssamenwerking in de toekomst. Dat extra deel, tot nu toe opgeteld bijna 700 miljoen euro, haalt hij naar voren en geeft het nu alvast uit om zo  de eerstejaarsopvang van asielzoekers te financieren. Ook deze toekomstige groei kan niet meer ingezet worden voor de allerarmsten in de wereld. Als die groei er niet komt, gaat deze constructie ten koste van het toekomstige budget voor ontwikkelingssamenwerking.

De komst van asielzoekers vandaag vraagt om langetermijnoplossingen en de daarbij horende financiële inzet van een land als Nederland. Grote bezuinigingen, hypotheken op de toekomst en het in eigen land besteden van geld bedoeld voor de allerarmsten, kunnen geen duurzame oplossing genoemd worden. Het kabinet doet aan symptoombestrijding, het is financieel niet doelmatig en niet in het eigen belang.

Wil Nederland toekomstige migratie uit instabiele gebieden voorkomen, dan moet het stoppen met het kortetermijndenken. Zo niet uit rechtvaardigheid, dan uit eigenbelang. Want kijken we niet voorbij de migrant van vandaag, dan kunnen we de migrant van morgen al zien komen vanuit de instabiliteit van zijn land. Nu investeren in ontwikkeling van de allerarmsten, in de dieperliggende problemen die zorgen voor migratie, is goedkoper dan de instabiliteit in de toekomst op te vangen.

De allerarmsten ter wereld mogen niet de sluitpost zijn op de Nederlandse begroting. Daarom moet er een plafond ingesteld worden waardoor er vanaf 2017 een maximum bedrag is dat uit het budget voor ontwikkelingssamenwerking besteed kan worden aan asielopvang binnen Nederland. Vervolgens moet bij de formatie van het volgende kabinet worden afgesproken de drempel gefaseerd naar nul te brengen. Om zo te zorgen dat het budget voor ontwikkelingssamenwerking enkel besteed wordt aan de allerarmsten in de wereld en we aan lange termijnoplossingen kunnen gaan werken.