Berichten over Simone Kennedy

Alle gemeenten in Nederland kampen met grote tekorten op de jeugdzorg en de WMO. In 2015 zijn budgetten overgeheveld van het Rijk en de provincie naar de gemeenten; sindsdien wordt de zorg lokaal georganiseerd. Dat is voor gemeenten heel prettig, omdat de zorg ‘ontschot’ kan worden: hulpverleners vinden elkaar via korte lijntjes en kunnen de zorg onderling afstemmen. Veel gemeenten hebben wijkteams ingesteld, met voor elk gezin één plan en één regisseur (geïnspireerd door André Rouvoet). Snel en preventief ingrijpen zou moeten voorkomen dat problemen groot en kostbaar worden. Omdat gemeenten de zorg beter kunnen afstemmen, heeft het Rijk sinds de decentralisatie elk jaar de budgetten verkleind. Nu kampen gemeenten echter met overschrijdingen. Waarom?

Als je een baan op minimuminkomen krijgt vanuit de bijstand, ga je er financieel niet altijd op vooruit. Ik ken veel met vluchtelingen die in 2015 vanuit Syrië en Eritrea naar Nederland zijn gekomen. Na een verblijf van ruim een jaar in het AZC hebben ze een verblijfsvergunning gekregen en leren nu de taal.  De meeste vluchtelingen willen niets liever dan een fulltimebaan of een eigen bedrijf. Maar ze moeten eerst stil zitten en wachten. ‘Wachten’ is zo ongeveer het eerste Nederlandse woord dat ze leren.

Onderzoek van de ChristenUnie Amersfoort toont aan: migrantenchristenen maken gemakkelijker contact met andere migranten dan met andere christenen. Migranten worden sneller welkom geheten op de werkvloer dan in een Nederlandse kerk. Onze gedeelde cultuur verbindt ons blijkbaar sterker dan onze gedeelde religie. Tijd voor verandering!