Berichten over Column Trineke Palm

Doelloos zappend tussen de drie zenders van onze publieke omroep, bleef ik enkele weken geleden hangen bij het programma Beste Zangers van de AVROTROS. De overdaad aan over en weer gemaakte complimenten staat me soms wat tegen. Maar in een tv-landschap waarin kijkcijfers vooral programma's belonen met duidelijke winnaars en verliezers, is het ergens ook wel een verademing.

Is er toekomst voor christelijke politiek in Nederland – en voor de christelijk-sociale politiek van de ChristenUnie? We moeten ons bij een antwoord op deze vraag niet laten afleiden door de wilde golven van het moment of ons blindstaren op het politieke getij. De cruciale vraag is: wat is de kurk waar christelijk-sociale politiek op drijft?

DING FLOF BIPS. Weet u het nog? Het ezelsbruggetje voor de euro in 2002. Ik ben van de DING FLOF BIPS-generatie zou je kunnen zeggen. Mijn eerste “salaris” als oppas kreeg ik uitbetaald in euro’s. De euro staat symbool voor de Europese Unie als transactioneel handelsproject, voor gemak voor veel consumenten en bedrijven. Het staat symbool voor een oppervlakkige vrijheid die ons weinig kost, maar vooral veel oplevert. Is vrijheid een vanzelfsprekendheid geworden? 

Tijdens een gesprek bij de Ongelooflijke Podcast over de verkiezingsuitslag, typeerde theoloog Stefan Paas de ChristenUnie-kiezers als hobbits uit Lord of the Rings: “een lief, vrolijk volkje. Niet heel rijk, maar ze hebben een tuin en een huisje.” Hoewel in deze typering een kern van waarheid zit en we haar wat mij betreft gewoon kunnen omarmen, doet ze zowel de hobbits als de ChristenUnie-achterban wel wat tekort. Zijn er andere kenmerken en kwaliteiten waarmee Tolkien de hobbits tot leven bracht, die voor christenen van waarde kunnen zijn als zij zich op het politieke toneel begeven? Jazeker!