Op landelijk niveau bleef het electorale wonder uit. Maar op het lokale niveau is dit een ander verhaal. Waar GPV en RPF bij gemeenteraadsverkiezingen, opgeteld, bleven steken op zo’n 100.000 kiezers (1,4% in 1998), werd deze score verdubbeld bij de eerste gemeenteraadsverkiezingen dat de ChristenUnie meedeed, in 2002. Sindsdien is de ChristenUnie een stabiele factor in het lokale partijlandschap met zo’n 4% van de stemmen (los van 80.000 stemmen op een gezamenlijke lijst met de SGP).  

Mijn politieke verhaal begon ook lokaal, in De Ronde Venen. Ik ben geen CU’er van het eerste uur. 25 jaar geleden zat ik in groep 8 en las ik Klik, het jeugdblad van de SGP. Ik heb dus geen bijzondere binding met de voorgangers van de ChristenUnie. Voor mij is het altijd gewoon ChristenUnie geweest. Ik hing mijn ChristenUnie-poster gezusterlijk naast de SGP-poster van mijn vader voor het raam. En ik zat op de eerste rij bij spannende debatten over bijv. de coffeeshop en windmolens. Ik zag met eigen ogen hoe pittig het is om als kleine fractie je raadswerk zorgvuldig en bevlogen te doen. 

Dit jaar maken we ons op voor de gemeenteraadsverkiezingen in 2026. Durf je te geloven dat onze gewone daden van dienstbaarheid het verschil kunnen maken, in tijden die minstens zo turbulent zijn als toen Fortuyn in 2002 het partijlandschap opschudde? Durf je te geloven dat we anno 2026 water opnieuw in wijn kunnen veranderen? Daar kunnen we alle wijnzakken, oud, nieuw of gerecycled, goed bij gebruiken.