Dat iemand van onze jongerenorganisatie PerspectieF de behoefte voelt om de gruwelijke inval van Rusland in Oekraïne te vergelijken met de situatie in en rond Israël - en zich hardop afvraagt wat het verschil is - stemt me verdrietig. Ook het extreme vocabulaire (kolonialisme, bezetting) roept deze reactie bij mij op. De term kolonialisme wordt immers vooral gebruikt door partijen die Israël haar bestaansrecht willen ontzeggen. 

Ik begrijp niet waarom de schrijver de ChristenUnie en onze mensen in ‘Den Haag’ beschuldigt van "actieve steun aan het Israëlische kolonialisme" en "voortdurende steun aan Israëls bezettingspolitiek", terwijl in werkelijkheid altijd gepleit is voor verzoening, vrede en zelfbeschikkingsrecht, voor twee democratische staten met veilige grenzen.

Ik steek vooral de hand in eigen boezem: Waar hebben wij het als oudere generatie laten liggen? Waar ging het mis in de vorming van onze jongeren? Joël Voordewind nam ieder jaar de kersverse PerspectieF-voorzitter mee op reis naar de regio om ze kennis te laten maken met de feitelijke, complexe werkelijkheid op de grond en de hoopgevende projecten waar dialoog plaatsvindt. Het lijkt me geen overbodige luxe om deze traditie voort te zetten.

Als ChristenUnie-politici zijn we gewend om voorzichtig te spreken over kwetsbare, gevoelige onderwerpen. Wij weten dat er geen gemakkelijke oplossingen zijn voor ingewikkelde onderwerpen. Als we op het onderwerp Israël niet willen ontsporen, dan zullen we nauwkeurig moeten blijven spreken, indachtig de complexiteit van de situatie.

Laten we dat doen met compassie voor de mensen in de gebieden waar Hamas en Fatah de scepter zwaaien. Wie Israël aanwijst als koloniale mogendheid, als agressor, als bezetter en als enige sleutel voor het oplossen van de problemen, is niet alleen blind voor de historische en huidige werkelijkheid maar heeft bovendien niet de verbetering van de situatie van deze mensen voor ogen.

Mijn hart huilt voor alle inwoners ten westen van de Jordaan, ongeacht afkomst of religie. Laten we eenparig bidden voor de vrede van Jeruzalem en daarna samen zoeken naar woorden die verbinden.

Eppo Bruins is voorzitter van de adviesraad voor wetenschap, technologie en innovatie (AWTI). Hij was Tweede Kamerlid voor de ChristenUnie van december 2015 tot maart 2021. Deze column is geschreven op persoonlijke titel.

Elke maandagmiddag verschijnt op deze plek een nieuwe column. Met deze columns faciliteert het Wetenschappelijk Instituut het partijdebat. Wilt u zelf een column schrijven, stuur dan een email naar laurenswijmenga@christenunie.nl.