De klimaatdiscussie draait tegenwoordig veel om de snelheid van het verduurzamen. Sommigen "drammen" om meer tempo, anderen trappen op de rem. Maar is dat wel de juiste discussie?
Iedere echte verandering begint bij ons hart. Een duurzame samenleving handelt vanuit de verwondering die daar plaatsvindt. Alleen vanuit die houding kan de verduurzaming radicaal - dat is: vanuit de kern - plaatsvinden. Vanuit die houding ontstaat verbinding met anderen in de zorg voor Gods schepping. Maar hoe komen we daar? En wat is de rol van de politiek?