Tijdens een dienst hoorde ik een preek over Elisa en de weduwe met de oliekruiken. Een vrouw die alles kwijt was, op het punt stond haar zonen te verliezen, maar tóch naar de profeet ging. Elisa zei niet: ik los het wel voor je op. Hij vroeg haar: wat heb je zelf nog in huis? En ze had een beetje olie. Dat kleine beetje werd, met haar eigen handen en haar geloof, de sleutel tot nieuw begin. Die boodschap raakte me diep.

Ik besefte dat niemand mijn situatie voor mij kon oplossen. Dat ik, net als die vrouw, moest beginnen met wat ik wél had. Een beetje moed, een beetje hoop. Dus ging ik in de schuldsanering. Ik leefde twee jaar lang van vijftig euro boodschappengeld per week en betaalde in die tijd al mijn schulden af.

In die weg naar boven zag ik hoe hard ons systeem is voor mensen die het al moeilijk hebben. De overheid, die zou moeten beschermen, bleek vaak de grootste schuldeiser. Wie eenmaal valt, wordt niet opgevangen, maar verder het moeras in getrokken door regels, terugvorderingen en wantrouwen.

Daarom sta ik nu op voor verandering. Ik wil een systeem waarin mensen met schulden niet als probleem worden gezien, maar als mensen met potentie. Ik ga voor een overheid die niet bestraft, maar ondersteunt. Die het toeslagensysteem hervormt tot iets wat zekerheid geeft in plaats van angst. Ik ga voor een systeem waarin mensen zeggenschap krijgen over hun herstel, in plaats van te verdwalen in formulieren en procedures.

Ik weet hoe het voelt om te vallen, maar ook hoe het is om weer op te staan. Daarom blijf ik vechten voor een overheid die herstelt in plaats van afrekent. Voor een samenleving die ziet, luistert en ondersteunt. Want dit is mijn missie: opstaan voor het goede.

Carlijn Niesink is kandidaat nummer 7 op de lijst van de ChristenUnie voor de landelijke verkiezingen.