Dat eenvoudige verhaal heeft me niet meer losgelaten. Want ik hoor er mijn politieke drijfveer in terug — hoewel tegenovergesteld aan de bedoeling van Donners voorbeeld van de herder. Want als íets mij in beweging zet, als ik érgens in vuur en vlam van raak, dan is het wel dat ene schaapje dat dreigt achter te blijven. Ik ben ervan overtuigd dat het de roeping van iedere politicus is om juist voor die ene op te staan. 

Donner had zeker een punt: overheidsbeleid is namelijk nooit volmaakt inclusief. Diverse onderzoeken hebben aangetoond dat beleid per definitie werkt met gemiddelden — en dus altijd de mensen aan de uitersten zal missen. Beleidsregels en systemen zijn ontworpen voor de massa, niet voor de uitzondering. Dat is op zichzelf niet verkeerd, maar we mogen ons er ook nooit bij neerleggen. Want achter elke uitzondering schuilt een mens met een gezicht, een verhaal, een waarde in de ogen van onze Schepper. Als we dat vergeten, wordt ons beleid een machine zonder ziel. 

Voor mij is dat de essentie van christelijke politiek. Gevoed door mijn geloof, en overtuigd dat de roeping om oog te hebben voor de ene voortkomt uit de navolging van Jezus, de Goede Herder. Hij had oog voor het individu die over het hoofd werd gezien, die niet paste in de systemen van zijn tijd. Het is aan ons om hem daarin te volgen — in de politiek, in beleid, in de samenleving.

En precies daar ligt het hart van de ChristenUnie. In onze grondbeginselen klinkt dat telkens door: recht doen aan ieder mens, vanuit de overtuiging dat ieder mens geschapen is naar Gods beeld. Dat betekent: niet rusten zolang er nog één schaap verdwaald is. Opstaan voor het goede is opstaan voor de ene.

Nico Drost is ondernemer en kandidaat nummer 6 op de lijst van de ChristenUnie voor de landelijke verkiezingen.