Het is al langere tijd duidelijk dat vliegtuigmotoren niet bepaald op havermout lopen en dat er wereldwijd steeds vaker gevlogen wordt. Is de schadelijke uitstoot van CO2 door vliegtuigen een probleem van de politiek? Als je kijkt naar wat de overheid uit de kast trekt om ons gedrag te beïnvloeden, is het helemaal niet zo’n gek idee om de luchtvaart intensief te reguleren. Dat doet de overheid immers ook met ander vervoer, waardoor de trein het nu altijd verliest van het vliegtuig.

Maar mij lijkt minder vliegen ook iets dat we onderling, als samenleving, wel even kunnen regelen. Laten we een gebaar richting Den Haag maken. Zodat de dames en heren politici zich bezig kunnen houden met andere zaken. Met hoe we zo snel mogelijk van het Groningse gas loskomen bijvoorbeeld.

Wat is daarvoor nodig? Wat suggesties. Om te beginnen een klein toneelstukje. Als iemand snoeft over een vakantie naar een oord waar hij met het vliegtuig naartoe gaat: negeer het. Begin opzichtig over het weer en zwijg die hele vakantie dood. Een constructiever idee: sluit een verbond met jezelf. Want wat als je zelf nou net een vakantie geboekt hebt waar het vliegtuig een rol speelt? Schep er niet over op. Daarnaast: beloof jezelf dat je aan je taks voor de komende vijf jaar zit. Helemaal niet vliegen kan natuurlijk niet. Vliegen zit ten slotte in de basis van de Pyramide van Maslov. Maar met één keer in de vijf jaar gaat het ook al de goede kant op. Als je wilt, mag je er dan zelfs even over praten. Maar doe dat een beetje subtiel, voor degenen die net even niet aan de beurt zijn.

En hoe moet je dan in die andere jaren op vakantie? Ik citeer Jan van Nijlen: 'Bestijg den trein nooit zonder uw valies met dromen / dan vindt ge in elke stad behoorlijk onderkomen.'

Mirjam Kosten studeerde religiewetenschap, is eindredacteur van Groen en kweekt paddenstoelen op koffiedik.