Nu begin ik me zorgen te maken. Het geopolitieke speelveld verschuift van internationaal samenwerken naar protectionisme en populisme. ‘Parijs’ staat ineens voor gele hesjes. De bewoner van het Witte Huis, die uit een sneeuwbui afleidt dat het wel meevalt met de opwarming van de aarde, vervuilt het debat met een recept waartegen nog geen effectief anti-gif is gevonden: fabriceer je eigen feiten, noem de rest nepnieuws en klaar. We zien politici afzakken tot BBP-niveau. Ik doel op de partij van Bier, Bitterballen en Proefballonnen die, terwijl ik dit schrijf, voor lage benzineprijzen pleit en afkeer van ‘klimaatdrammers’ propageert.

Als het waar is wat de 15-jarige ‘klimaatdrammer avant la lettre’ Greta Thunberg (de Zweedse scholiere die het wereldwijde spijbelprotest ontketende) tegen de VN-klimaattop zei, namelijk dat wereldleiders niet ‘volwassen’ genoeg zijn om iets te veranderen, dan is dat misschien allereerst een aansporing aan burgers en ondernemers om dat zelf wel te zijn. Burgers kunnen, alleen of in een coöperatie, aan de gang met duurzame energie en woningisolatie. Ze kunnen minder vliegen en minder vlees eten. Ondernemers kunnen met duurzame innovatie en technologie laten zien dat economie en klimaatbeleid prima samengaan.

Maar uiteindelijk is het natuurlijk een aansporing aan politici zelf. We hebben de politiek echt keihard nodig om schaal te maken en ja, ook om de lusten en lasten van het klimaatbeleid eerlijk te verdelen. Voor alle politici is de opdracht om niet af te zakken tot BBP-niveau. Onze kinderen, ook de drammers onder hen, hebben recht op volwassenen die voor hun toekomst instaan.


Reinier Koppelaar is redactielid van Groen