in grijze dagen

In mijn studententijd bezochten mijn vrienden en ik frequent klassieke concerten. Met gratis vervoer en bijna gratis toegang kwamen we in de gerenommeerdste zalen van het land. Grinnikend constateerden we dan dat we de gemiddelde leeftijd er flink naar beneden haalden. Inmiddels is de tijd om zulke concerten te bezoeken spaarzaam en ook het leeftijdsverschil is danig geslonken. Maar ik heb ondertussen wel de grote betekenis van al die luisterende grijze hoofden ontdekt: door hun bezoek houden ze dit soort culturele voorzieningen in stand.

De steeds groter wordende groep ouderen stelt onze samenleving tegelijkertijd voor nieuwe uitdagingen en vragen. De bevolkingssamenstelling groeit gaandeweg van een slanke piramide naar een dikke worst, met vergelijkbare aantallen in elke leeftijdsgroep. Die nieuwe groep ouderen blijft ook langer leven en langer gezond. Daarmee zijn het heel andere ouderen dan we gewend waren. Niet hulpbehoevend en eenzaam, maar juist nog vol levenslust en mogelijkheden.

Op die grote groep vitale ouderen zijn onze voorzieningen en beleid nog niet ingericht. En ook ons denken niet; we houden met z’n allen angstvallig vast aan het ideaal van jong en strak. In dit nummer zoeken we naar verrijkende perspectieven op hoe we als samenleving met ouder worden en ouderen kunnen omgaan. Ook lichten we er inspirerende voorbeelden in uit, die het navolgen waard zijn.

In het christelijk geloof zijn ouderdom en wijsheid een onafscheidelijk woordpaar. Respect en zorgzaamheid zijn er intrinsiek mee verbonden. Theoloog en politicus Ruard Ganzevoort stelt dat de grote uitdaging bij het op leeftijd komen ligt in het opstellen van een samenhangend levensverhaal. Daarin beschrijven we hoe gebeurtenissen, de mooie en minder mooie, in ons leven samenhangen. Ouderdom is dan als een grande finale waarin alle draden uit het leven betekenis- vol in elkaar geweven worden en waarin Gods genade het verlossende laatste woord heeft.

Esther Paul-Jonker
hoofdredacteur