Langzaam sijpelt het ook door in kranten: jongeren lijken het geloof meer te omarmen dan voorgaande generaties. Voor de optimist is er stilaan genoeg reden om met zelfvertrouwen te stellen dat het dieptepunt van de ontkerkelijking is bereikt. Van evangelische tot orthodoxe kerken ziet men toegenomen interesse in hun gemeenten. Mede door migratie is in de grote steden het christelijk geloof weer springlevend. Het goede nieuws bereikt een nieuwe generatie.

Is er toekomst voor christelijke politiek in Nederland – en voor de christelijk-sociale politiek van de ChristenUnie? We moeten ons bij een antwoord op deze vraag niet laten afleiden door de wilde golven van het moment of ons blindstaren op het politieke getij. De cruciale vraag is: wat is de kurk waar christelijk-sociale politiek op drijft?